Відео

Omawiana zasada racji dostatecznej (od teraz ZRD), jest użyteczna i potrzebna w wielu wymiarach, oto kilka z nich: 1. Dzięki ZRD oczywistym jest, że zawsze należy szukać wyjaśnienia zaistnienia dowolnego zdarzenia, albowiem takowe istnieje, negując ZRD poszukiwanie przyczyny danego zjawiska byłoby niczym poszukiwanie baśniowego skarbu, którego może nie być. 2. ZRD dowodzi, iż świat jest racjonalnie uporządkowany, w alternatywnym scenariuszu rzeczywistość byłaby dysteleologicznie organizowana przez chaos. 3. Stanowi owocną przepustkę do wielu rozważań, takich jak: istnienie wszechświata, mereologiczne dywagacje czy też etyczne spekulacje. 4. Jeżeli ZRD jest prawdziwą zasadą (a wiele na to wskazuje) odkrycie jej autentyczności, jest wartością autoteliczną (samą w sobie). 5. Zapewnia stabilność wszystkich rzeczy, jak pisała Emilie du Chatelet: "Na przykład oświadczam, że wszystko w moim pokoju jest nadal w takim stanie, w jakim go zostawiłam, ponieważ jestem pewna, że nikt do niego nie wszedł od czasu, gdy wyszłam; ale jeśli zasada racji dostatecznej nie ma zastosowania, moja pewność staje się chimerą, ponieważ wszystko w moim pokoju mogło ulec zamieszaniu, bez wchodzenia kogokolwiek, kto mógłby wszystko wywrócić do góry nogami." Reasumując, w potocznym funkcjonowaniu refleksje odnośnie do ZRD są nieobecne, nie zmienia to faktu, że każdy żyje pod założeniem ZRD, a uświadomienie sobie tego, wraz z jej prawdziwością, jest epistemicznie pomocne i satysfakcjonujące.

@@Quiddly. 1 To czy jakieś zdarzenie ma wyjaśnienie jedno, wiele, czy nie ma wcale, nie zależy od samego tego wydarzenia, ale także od schematu teoretycznego, którym się wyjaśniający posługuje. Wyjaśnienie jest relacją między wyjaśnianym zjawiskiem a modelem wyjaśniającym i bez owego modelu nie może istnieć. Zrównywanie metody poznania z przedmiotem poznania jest pomieszaniem kategorii: epistemologii z ontologią. To samo zdarzenie w różnych modelach poznawczych może mieć zupełnie różny status. Gdybyśmy jednak wiedzieli, że jakieś zdarzenie ma dokładnie jedno wyjaśnienie, nie wynika z tego jeszcze, że należy go poszukiwać. Może być to wyjaśnienie dla nas zupełnie bezużyteczne, nawet gdy zostanie odnalezione. 2 Tego czy ‘świat’ jest ‘uporządkowany’ czy też ‘chaotyczny’ nie da się w żaden sposób stwierdzić. ‘Świat’ jako całość nie jest obiektem podlegającym sprawdzeniu czy opisaniu w żaden sposób. Nie istnieje metoda odróżnienia tego, co ‘jest światem’ od tego, co nim ‘nie jest’. Słowo ‘świat’ jest metaforą oznaczającą mniej więcej tyle co ‘wszystkie obiekty z którymi ja i wszystkie znane mi obiekty miały do czynienia’. Uznawanie metaforycznych sformułowań za obiekty podlegające zbadaniu albo opisaniu jest nabieraniem samego siebie. Słowo ‘racjonalny’ w tym kontekście też nic nie oznacza. Racjonalność jest funkcją celu, a ten przejawiają (czasami) organizmy żywe. Uznawanie metaforycznej hipostazy ‘świata’ za obiekt żywy jest oczywiście nieuzasadnione. 3 ‘Istnienie wszechświata’, jak wyżej, nic konkretnego nie oznacza. Nie znam słowa ‘mereologiczne’. Co do ‘etycznych spekulacji’ nie widzę żadnego związku. 4 Odnośnie ‘wartości autotelicznych’ nie będę się tutaj wypowiadał. 5 Pewność najczęściej jest chimerą. Jeśli chodzi o to, że ludzie częściej mają psychologiczną pewność niż realną po temu podstawę, to ja się z tym zgadzam. Nie wiem tylko, czy jest to stan, z którego warto być zadowolonym. W sprawach istotnych dla danego człowieka (czy organizmu) zalecałbym poszukiwanie dodatkowej wiedzy niż sama psychologiczna pewność.

@@KM769 1. Faktycznie, pierwszy punkt wydaje się popełniać błąd kategorii, pomiędzy metodyczną ZRD (która jest kategorią poznawania danego podmiotu, w jego epistemologicznym modelu) a ontologiczną (która jest twierdzeniem na temat rzeczywistości). Argument numer jeden odnosił się do ZRD metodycznej nie ontycznej, to prawda, ale uważam, że najlepszym wyjaśnieniem zaakceptowania metodycznej ZRD jest przyjęcie ontycznej, bo ontyczna implikuje metodyczną, która jak uzasadniłem, jest pragmatyczna, a jej pragmatyzm transmituje na ontyczną. Może rozpisze to w przesłankach: P1. Należy zaakceptować metodyczną ZRD. P2. Najlepszym powodem zaakceptowania metodycznej ZRD, jest zaakceptowanie ontycznej ZRD. P3. Należy zaakceptować metodyczną ZRD poprzez najlepszy powód. P4. Więc należy zaakceptować metodyczną ZRD, przez ontyczną ZRD. W. Należy zaakceptować ontyczną ZRD, by zaakceptować najlepiej metodyczną. I tak, wyjaśnienie może być bezużyteczne, ale bardziej bezużytecznym jest szukanie wyjaśnienia, które nie istnieje. 2. Definiuje świat, jako zbiór wszystkich bytów przygodnych, i żeby ta definicja była skuteczna, muszą zostać spełnione dwa warunki: Po pierwsze świat sam musi być bytem przygodnym (jeżeli nie jest, to prawdopodobnie w ogóle nie będzie obiektów przygodnych, bo dojdzie do załamania modalnego), a po drugie, żaden przygodny element nie może wykraczać świata, co jest spełnione z definicji. Zdefiniowanie świata w kategoriach modalnych pozwala uniknąć zarzutu o metaforyzm i hipostazę. Odnośnie do racjonalności, to miałem na myśli, że świat relacyjnie do poznających go podmiotów jest inteligibilny, ale uznałem, że użycie słowa "racjonalny" będzie pożyteczniejsze. A co do uzasadnienia, jeżeli ZRD jest fałszywa, to każdy poznający podmiot może być w błędzie bez racji dostatecznej na tego faktu, co sprawia, że świat nie jest inteligibilny czyli przy tamtym użyciu słowa "racjonalny", również nie jest racjonalny. 3. Wszechświat oznacza tyle ile świat (chyba że w nauce, ale to dyskusja filozoficzna). Mereologia jest subdyscypliną metafizyki zajmującą się relacją części i całości, i dałem to jako przykład, bo niektórzy uważają, że to czy dany zbiór obiektów tworzy kompozycje, jest pozbawione racji dostatecznej, co oczywiście uważam za epistemicznie niesatysfakcjonujące. W kwestii etyki zaś chodzi o prostą zasadę, że zawsze jest racja dostateczna dlaczego dany czyn jest niemoralny. 4. W porządku nawet się zgadzam, ale argument jest taki, że bez ZRD żadna faktyczna pewność nie jest możliwa.

@@Quiddly. Dziękuję za odpowiedź. Nie jestem wykształconym filozofem, a jedynie amatorem. Myślę, że główna różnica stanowisk wynika z rozbieżnych skłonności światopoglądowo-filozoficznych. Ja się czuję zwolennikiem nurtów sceptyczno-empirycznych (Diogenes Cynik, Hume, Gombrowicz) i wolałbym całą ontologię (oraz szczegółową moralność) odesłać do innych działów kultury jak nauka, literatura i sztuka, a w filozofii pozostawić jedynie logiczno-epistemologiczną analizę innych dziedzin. Dążenie do pewności wydaje mi się celem wręcz absurdalnym i pozbawiającym sensu tj. przygody i zaskoczenia. Ale to wyłącznie moja perspektywa, która nie musi być jedynie słuszna.

Kciuk dla statystyk.

Nie da się udowodnić nie istnienia Boga. Sam o tym mówi.

Owszem, Bóg jest. Ale tylko konceptem filozoficznym wymyślonym przez człowieka.

​@@user-sc3uw8wt9wpalnij jeszcze bzdurę, że wszechświat, jego budowa i procesy w nim zachodzące powstały z niczego i nikt tego nie stworzył:))))

@@Pawcio-tv6ms Nauka nigdy czegoś takiego nie stwierdziła. Powstanie "czegoś z niczego" albo "stworzenie wszystkiego z niczego przez nieistniejące boga" - to wymysł kreacjonistycznej szurii.

@@user-sc3uw8wt9w doprawdy? jak powstał pierwszy punkt osobliwości, który pojawił się w niczym?:)))

Nie widzę dobrego powodu dlaczego w wyniku działań przypadkowych nie mogłyby powstawać skomplikowane procesy. Te o których wiemy wydarzyły się bo wszechświat ma około 13,8 miliarda lat. Zwyczajna metoda prób i błędów która zadziałała ze względu na ogromną ilość czasu. Dlatego teorie takie jak wieloswiatów i jej podobne (podaję to tylko dla zobrazowania) przyjmują że wszystko co mogło by się wydarzyć (mają prawdopodobienstwo powyżej 0) - w pewnym momencie koniecznie się wydarzy. Nawet to że zostaniesz monarchą Japonii w roku 2100.

Niezwykle bzdurny i błędny argument. A nie dowodów. Istnienie wszechświata jest dowodem istnienia wszechświata. A nie jakiegoś fikcyjnego bytu nazywanego bogiem.

​@@Reality-Distortionwe wszechświecie nie istnieje przypadek tylko synchroniczne działanie wszystkich procesów globalnie. Kto opracował tę synchornicznosc w tym materię? Powstały same z siebie i nabrały niezmeinnych właściwości działania?

@@Pawcio-tv6ms "Kto opracował tę synchornicznosc w tym materię" Skąd takie idiotyczne wnioski, że "ktoś to opracował"? :D Może jeszcze baśniowy bóg stworzyciel? Buahaha :D

@@user-sc3uw8wt9w chcesz powiedzieć, że samo się stworzyło?:))))

Nietzsche przynajmniej kiedyś istniał. Bóg - nigdy.

​@@user-sc3uw8wt9ww twoim świecie nawet nie istnieje logika, o czym ty bredzisz:))

@@Pawcio-tv6ms Logika również obaliła koncept boga stworzyciela.

@@user-sc3uw8wt9w twoja? wątpię, jedynie co możesz obalić to resztki połówki po starym

Wszechmogący, wszechwiedzący i suwerenny Bóg jest logicznie sprzeczny z wolną wolą człowieka. Więc odrzucenie Boga czy uznanie że On istnieje nic nie zmienia.